De oversteek naar Laos

S' morgens vroeg opgestaan in Chiang Khong om de oversteek van Thailand naar Laos te maken. Onze tassen hadden we al voorbereid, en om half 8 stonden we in de supermarkt om een ontbijtje te halen. We lopen naar buiten en zijn gelijk in een tuk-tuk geklommen, uiteraard even onderhandeld en op naar de brug. Locals kunnen nog met een boot oversteken, maar dit is niet meer toegestaan voor toeristen. Dus dan maar met een omweg. Bij de brug het nodige papierwerk moeten doen om Thailand in te mogen ruilen voor Laos. Na een paar honderd meter de brug over te zijn gereisd met een bus, konden we weer een tuk-tuk in om bij de haven van Huay Xai te komen. Met een slow boat hebben wij de reis vervolgd om van Huay Xai naar Luang Prabang te komen. Het uitzicht is echt super mooi, alleen 8 uur op de boot is toch iets te lang (en dat twee dagen). We hebben na de eerste dag op de boot overnacht in Pak Beng, wat een straatje is met een paar slaapplekken, restaurants en één kroeg die niet voor 21:00 uur al gesloten was. Daar zijn we natuurlijk ook beland met een gezelschap van 3 Argentijnen en een Duitser. Een erg gezellige avond met te veel bier bleek de volgende ochtend. Om 8:00 uur werden we weer op de boot verwacht. Waarom zo vroeg? Dat weet niemand. Om 10:00 vertrok hij namelijk pas! Maar ondertussen had ons katertje tijd om te incuberen en ons gezelschap te houden in de eerste uurtjes van de ochtend. Ook de tweede dag op de boot hebben we doorstaan en rond een uurtje of 17:00 mochten we eindelijk weer voet aan land zetten en zat de boottocht er op. Genoeg op een boot gezeten voor de komende 3 maanden!
In Luang Prabang zijn we voor het eerst op de bonnefooi het centrum ingelopen en wat Guest Houses binnen gestapt om te kijken of ze slaapplek hadden. In Pak Beng was het erg gezellig met het gezelschap dus we gingen met zijn zessen op zoek naar een onderkomen. Toen bleek dat ze ergens alleen 2 kamers voor 3 personen hadden besloten we ook onze kamer voor twee nachten te delen met de Duitser. Op deze manier had ik een kamer met twee Christians (hij heette toevallig ook zo). Na even gauw een douche te hebben genomen (het zweten hier in Laos is nog 10x zo erg als in Thailand) zijn we gezellig op pad gegaan om wat eten te scoren, hebben we nog wat door de stad gewandeld en zijn we beland bij Utopia. Een bar aan het water vol met backpackers. Het jammere is dat alles hier zo vroeg sluit, maar daar waren de locals wel op ingespeeld! Toen we Utopia uit werden geveegd werden we zo de tuk-tuk ingelokt, want het enige wat er nog open was was de bowling. Wij lustten nog wel een biertje en wij dachten dat dit een barretje was, maar nee hoor! Ook hier kennen ze bowlingbanen! Een grote afknapper toen we in een kale hal met tl-balken aan het plafond belandde, maar het laatste biertje en het gezelschap maakte alles weer goed. De volgende ochtend hebben we lekker uitgeslapen en zijn we met z'n tweeën op pad gegaan. Lekker te voet de stad verkent en de bamboebrug uitgeprobeerd. Deze wordt elk jaar opnieuw gebouwd en tijdens het regenseizoen weer afgebroken. Het is lange en spannende brug waarbij je de bamboe onder je voeten hoort kraken, maar de overkant hadden we bereikt! Een totaal andere omgeving waren we in beland. Wat luxere gebouwen, maar geen kip op straat. Heerlijk om even te wandelen in een omgeving zonder drukte om je heen. Tijdens wandelingen wordt je namelijk de hele dag gevraagd of je met de tuk-tuk mee wil. Lopen kennen ze hier niet. Maar na een stuk gelopen te hebben kwamen we een andere bamboebrug tegen. Laten we via deze brug teruggaan dachten wij, maar dat hebben we geweten. Ik wist niet dat ik nog meer kon zweten dan we al deden van de warmte, maar het kon. Een brug die half scheef stond, waar je de armleuningen niet van vast kon houden en je het bamboe niet alleen hoorde kraken maar ook voelde bewegen. We waren blij dat we de overkant bereikt hadden en zagen gelijk de locals te werk gaan. Met wat netten met daarin een geluidje van vogels probeerde zij musjes te lokken en te vangen. Er moest immers gegeten worden! We zijn weer terug gewandeld en de avond hebben we weer doorgebracht met het gezelschap, waarvan de Argentijnen heimwee hadden naar schnitzel met aardappelpuree. Zo belandde wij die avond in een restaurant, gerund door een Belg, en aten wij schnitzel met frietjes. Onze conclusie was dat wij totaal nog geen heimwee naar schnitzels hadden, want wat kunnen ze lekker koken die Aziaten! Met nog een drankje bij Utopia hebben we de avond afgesloten en na een groepsfoto namen wij afscheid van het gezelschap. Wij gingen namelijk de volgende dag naar de volgende bestemming: Vang Vieng, oftewel de Salou van Azië!
De stapstad van Laos waren we in beland en zelfs in een guest house genaamd: central backpackers. Een gezellige guest house met lounge plekken waar we die avond gezellig een spelletje set hebben gedaan onder het genot van een bucket whiskey-cola. De volgende dag zijn we gaan tuben. Daar kom je niet onderuit aangezien dat het enige is wat daar te doen is buiten het uitgaansleven om. Op een band zijn wij chillend de rivier door gedobberd en zijn we ook voor het eerst een beetje verkleurd van de zon. Verbazend genoeg verkleur je hier niet en we hebben de zonnebrand dus ook maar in de backpack ingepakt. Maar ook bij het tuben zie je langs de kant barretjes waar het grootste deel van de tubers strand om enkele alcoholische versnaperingen te nuttigen. Wij besloten het echter te houden bij water en cola. De avond hebben we lekker op onze kamer doorgebracht met onze telefoons en een filmpje.
De volgende ochtend stond ons weer een busreis te wachten om 8:00 uur 's ochtends. En zo druk als het op dat tijdstip in alle steden is, zo stil was het in Vang Vieng. Met moeite werd ons het eerste broodje verkocht, maar de meeste die waren nog in diepe rust. Wij gingen op weg naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. Na een rustige reis werden we op een busstation afgezet, waar we met moeite de bus uit mochten zonder meegetrokken te worden in een tuk-tuk. We zijn gewandeld op zoek naar een slaapplek en gingen dit keer uit van een tip in de Lonely Planet. We waren nog wat duf van de reis en zeiden al snel ja op een kamer. Pas na betaald te hebben kwamen we erachter waar we ja op hadden gezegd. De veringen kwamen uit het matras, de kamer voelde als een gevangenis en was er aan toe om gesloopt te worden. We hebben de spullen achter gelaten en zijn wat gaan wandelen. Onze conclusie was dat we hier maar niet te lang moesten blijven, aangezien het een stad is waar weinig te beleven is en alleen 's avonds op de markt op de boulevard een gezellige sfeer te vinden was. Na het marktje zijn we naar onze kamer gegaan en kregen we gezelschap van een hagedis. We zijn maar onze lakenzakken ingekropen, samen in een eenpersoons bed, en zijn met een filmpje toch in slaap gevallen. Vanochtend hebben we gelijk de bustickets voor vanavond geregeld. We gaan met de slaapbus naar Pakse. De dag hebben we weer gevuld met wat wandelen en je zult het niet geloven, maar Chris wordt nog eens een shopaholic! Weer wat felgekleurde bloemetjes blousejes en een rugzak rijker eindigen wij hier onze dag in een loungehoek en mogen wij over twee uurtjes al weer naar de bus.

Ik ga me best doen de volgende keer wat eerder te schrijven, zodat de verhalen ook wat korter zijn. Maar beloven doen we niks;)