Een verhaal uit drie landen

Eerst ga ik jullie vertellen wat een heerlijke verjaardag ik heb gehad! Deze hebben we namelijk de hele dag op het strand doorgebracht. Liggen bakken in de zon, een duik in de zee en een lekkere hotdog met een biertje erbij. Met tussendoor heerlijk wat skype/facetime momentjes met het thuisfront. Chris verraste me op drie verschillende momenten met een kadotje en zo voelde ik me toch echt wel de jarige jop. 's Avonds hebben we heerlijk op het strand gegeten en onder het genot van vuurwerk en een drankje hebben we deze dag afgesloten. De volgende dag zijn we met een boottocht meegegaan langs drie eilanden. Bij het eerste eiland kon je snorkelen en hebben we wat leuke visjes gezien. Helaas was de plek van het koraal overgenomen door zee-egels en was het niet heel spannend onder water. Bij het tweede eiland was een heerlijk strand en kregen we een lekkere lunch voorgeschoteld. Tijdens het varen hadden ze de bbq aangestoken om ons een heerlijk stuk vis met rijst, salade en stokbrood te kunnen serveren en met als toetje nog lekker wat vers fruit. Als je hier een tour doet inclusief lunch, ben je er van gegarandeerd dat je niks te kort komt. Ook bij het derde eiland was de mogelijkheid om te snorkelen maar helaas was het te troebel om iets te kunnen zien, maar een duik in de zee is altijd heerlijk. Dit was alweer de laatste dag in Cambodja en we hebben de volgende dag de bus gepakt naar Phnom Penh waarvandaan we een dag later met het vliegtuig naar Singapore mochten vliegen. Singapore had ons iets heel anders te bieden dan we de rest van de reis gezien hebben. Hoge gebouwen, schone straten, luxe metro's en niet te vergeten de westerse prijzen. En vanwege de westerse prijzen besloten we een keer in een hostel te slapen. Een kamer met een Engels stel en een aantal Chinezen mochten wij drie nachten mee doorbrengen. Dat ieder zijn/haar eigen slaap/nachtgewoontes heeft blijkt dan wel weer. De een praat in haar slaap, de ander snurkt, en Chinezen houden vooral van hun elektronica, vliegen om 3u 's nachts uit hun bed om ergens heen te gaan en pakken hun spullen liever wanneer iedereen slaapt. Op deze manier krijg je wel een beetje een kamp gevoel. Maar in Singapore hebben we natuurlijk ook weer veel gezien. We zijn naar het eilandje Santosa geweest wat je kunt vergelijken met een pretpark. Alles is 'gemaakt' en er zijn verschillende attracties te bezoeken. Wij hebben een hoop plezier gehad in het Trick Eye Museum. Het was net een speeltuin met alle 3D kunst waar je de gekste foto's kunt maken. Hierna zijn we naar het Aquarium geweest waar alle mogelijke zeedieren te bewonderen waren. Hopelijk gaan we deze ook nog zien wanneer we in Indonesië gaan snorkelen! We hadden een kaart voor drie attracties dus we waren genoodzaakt om nog een attractie te kiezen (heel vervelend natuurlijk;)) en wij gingen voor de Ludge. In een karretje naar beneden sjezen en vanaf beneden met de 'skilift' weer naar boven. En vergeet natuurlijk niet de McDonalds die we tussendoor hebben bezocht! We voelden ons net twee gelukkige kinderen! Na Santosa zijn we nog wat meer in Singapore gaan bewonderen. Garden by the Bay en de Marina Bay konden we natuurlijk niet overslaan en 's avonds zijn we gaan eten in China Town. De enige mogelijkheid om voor een redelijk Aziatisch prijsje te eten en al gelijk weer een heel ander beeld in Singapore. De tweede dag in Singapore zijn we naar de dierentuin geweest. Erg leuk om de aapjes te zien spelen en dieren te zien die we eerder nog nooit gezien hadden. Er was ook een afgezet tuintje waar wat vlinders, vleermuizen, eenden en andere kleine dieren leefden. Maar na zo'n 10m in dat hok zijn we gauw teruggelopen naar de uitgang toen er een beest (waarvan we niet weten wat het was) op ons afgerend kwam! Na een dagje dierentuin zijn we nog in de Arabische wijk geweest waar we onverwacht een lens voor onze camera hebben gekocht. Maar deze kwam precies op het juiste moment aangezien de Jungle er aan zat te komen!
Na twee dagen in Singapore zijn we verder gegaan naar Indonesië. Het laatste land van onze reis is nu toch echt een feit. De eerste dag hebben we in de Shoppingmall van Medan doorgebracht aangezien het buiten zo druk was met verkeer dat je niet echt rond kon lopen. Medan was voor ons dan ook alleen een stad om vanuit verder te reizen en zo zijn we een dag later naar Bukit Lawang gegaan, de jungle! We sliepen in een bungalow aan de rivier en de mensen daar gaven ons gelijk een warm gevoel. Ze praatten volop Engels en ze lopen nooit langs zonder even gedag te zeggen of een gezellig praatje te maken. Hun motto was dan ook: je bent op vakantie dus doe lekker rustig aan en alleen waar je zelf zin in hebt. Dat klonk ons wel goed in de oren. Aan het water konden we lekker onze reis plannen voor de laatste vier weken en we hebben dan ook besloten om niet teveel grote stukken meer te reizen en we blijven dan ook twee weken op Sumatra en twee weken op/rond Bali. De volgende dag stond een jungle trekking gepland. Met twee gidsen zijn we de jungle ingetrokken met als doel de Orang-oetangs van dichtbij te zien. Maar al bij de entree van het Nationaal Park werden we welkom geheten door andere apen. Die hadden we dus alvast in de pocket! En ja hoor, ook de Orang-oetangs lieten zich zien. Eerst netjes in de bomen, maar later was er ook eentje die zorgde voor een dinnershow. Er wras een 'huisje' in de jungle waar we moesten schuilen voor de harde regen die ons vergezelde. Deze regenbui ging niet zomaar voorbij, maar de gidsen wisten ons goed te amuseren met wat raadsels en spelletjes. We besloten om daar onze lunch te doen waarna de regen wel opgehouden moest zijn. Lekkere nasi goreng met een tomaatje, komkommer en zelfs een gebakken eitje werd ons geserveerd en daar had nog wel iemand trek in! De Orang-oetang klopte op de deur (die niet op slot kon maar tegengehouden werd door een gids) en liet zich zien bij de ramen van gaas. Hij had erge trek want hij gaf niet zomaar op! De ramen die ook niet dicht konden had hij snel gevonden en al snel hadden we bezoek. Dan is het enige wat je nog kan doen je nasi goreng afgeven en nog een extra komkommer en tomaatje erbij serveren, zoals de gids deed. Tevreden zat hij op een balk van zijn maaltje te genieten, maar het scheelde niks of hij had Chris zijn maaltje ook te pakken! Dit mislukte, maar wat hem wel lukte was het visje van een van de andere gidsen te pakken te krijgen. De graatjes vergat hij niet eruit te halen, maar hij had zich wel vergist in de pepertjes! Dit zorgde voor een grappig bekkentrekken en gepuf, hihi! Maar van de gids kreeg hij netjes een flesje water aangeboden om zijn mond te blussen. Het eten was voor hem nu wel afgelopen en gelukkig de regen ook dus wij konden onze tocht weer voortzetten. Het was geen makkelijke route met klimmen en dalen in de blubber en na weer een stuk afgelegd te hebben stonden we oog in oog met een Orang-oetang. Toen we dichterbij kwamen hoorde we de gids roepen: it's Mina!! Run!! Run!! Go Go Go!! Mina is de enige agressieve Orang-oetang in die jungle. Zij is niet bang van de mensen, komt gerust achter je aan lopen en heeft al een hoop mensen weten te bijten. Gelukkig duurde deze achtervolging niet lang en konden wij verder met de tocht. De rest van de tocht genoten we van de natuur en de weg terug naar onze bungalow ging op een rubberen band over de onrustige rivier met hard stromend water. Wong, onze gids in de jungle liet ons nog wat kaart trucjes zien en Sophian die daar werkte hielp ons met de reisplanning door Sumatra. Na het eten werden we uitgenodigd om bij de groep vrienden die daar wonen te komen zitten en gezellig mee te zingen. Elke avond komen ze bij elkaar, drinken ze een biertje, spelen gitaar en jambee en zingen ze uit volle borst. En hoe cool is het om een groep Indo's uit volle borst het lied 'Het is een nacht' van Guus Meeuwis te horen zingen! Ze kenden de tekst nog beter dan wij! Na de eerste dagen in Indonesië kunnen wij concluderen dat de mensen allemaal heel gastvrij en het super leuk vinden dat je er bent. Dit gevoel was in de andere landen toch wel anders.
Terwijl ik aan het typen ben zitten we in de bus naar Berastagi waar we weer veel mooie dingen gaan zien en beleven hoog in de bergen! Het genieten is voor ons nog lang niet voorbij maar het aftellen is nu toch wel begonnen. Over 4 weken mogen wij weer voet zetten in Nederland, maar gelukkig gaat daar nog een hoop avontuur aan vooraf!

We zien jullie snel weer!

Vervolg:
Tijdens het rijden zegt een man tegen ons: 'Welcome in Berastagi town'. Wij denken, mooi we zijn er dus bijna en we zullen wel bij een busstation afgezet worden. Maar de bus reed verder en van Berastagi was niet veel meer te zien. Blijkbaar stopt de bus alleen als je hard roept dat hij moet stoppen en de eindhalte was een stadje verderop. Daar konden wij weer de bus pakken terug naar Berastagi. Van Sophian hadden we een guesthouse doorgekregen waar we konden slapen: Sibayak Multinational. In het busje terug richting Berastagi zagen wij: Sibayak international. Wij dachten, dit zal het wel zijn. Dus roepen dat de bus moet stoppen en stappen uit. Hier bleek dat in Berastagi bijna alle namen beginnen met Sibayak. En waar wij moesten zijn bleek 5km verderop te zijn. Met onze backpack achterop en rugzak voorop gingen wij ijverig op pad. Om 16:00 uur reed de bus voor het eerst door Berastagi en uiteindelijk kwamen wij rond 18:30 uur aan bij een totaal andere guesthouse en hebben we daar onze eindhalte van gemaakt. Haha!